در جستجوی حکمت؛ حلقه مفقوده طبابت امروز

آموزش حکمت یکی از رسالت های بزرگ پیامبران الهی بوده است. اولیای خدا، خود حکیم بودند و حکمت را می آموختند. امیرمومنان علی (ع) حکمت را حلقه گمشده مومن می داند که همواره در پی بدست آوردن آن است و برای کسب آن از هیچ تلاشی دریغ نمی ورزد.
انسان های وارسته برای رسیدن به بالاترین درجه حکمت که همان «خیرکثیر» است، لذت های زودگذر دنیای فانی را رها کرده و به کمالات گراییده اند. آنان برای کسب حکمت و دانایی می کوشند، زیرا می دانند بدون حکمت پایه های معرفتی ایمان استوار نخواهد شد. با ایمان و عمل صالح درهای حکمت به روی انسان گشوده می شود و انسان مومن به آنچه خواست اوست که همان «خیر کثیر» است دست خواهد یافت.
حکیم با علم و آگاهی خود الگویی برای ره جویان سعادت و کمال است و در این راه می کوشد تا فضایل و کمالات را به دیگران معرفی کرده و آنها را به سوی رستگاری سوق دهد. حکیم دارای سعه صدر و بردباری است و اهل اطاعت پروردگار خویش. او حق را می جوید و همواره حقیقت را می گوید و هیچ گاه حاضر نیست از مسیر حق و حقیقت پا فراتر نهاده و از صراط مستقیم منحرف شود.