بررسی اثر گامانایف رادیوسرجری در تومورهای گلوموس ژوگولر درمان شده طی سال های 1386-1384 در مرکز گامانایف ایران

تومورهای گلوموس ژوگولار تومورهایی کپسول دار، بسیار پرعروق با رشد آهسته هستند که تهاجم منطقه ای دارند. این تومورها از سلول های پاراگانگلیونیک به وجود آمده و از نظر بافت شناختی خوش خیم می باشند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر رادیوسرجری گامانایف (Gamma-Knife Radiosugery-GKRS) بر کنترل موضعی تومور می باشد.
این تحقیق یک مطالعه مشاهده ای-مقطعی (Cross-sectional observational) بوده و طی آن سی و چهار بیمار با تشخیص قطعی تومور گلوموس ژوگولار، به عنوان گزینه اول درمانی یا درمان جانبی تحت رادیوسرجری گامانایف قرار گرفتند. در 83% از موارد، رادیوسرجری تنها گزینه درمانی به کار برده شده بود؛ و بقیه بیماران قبلا تحت عمل میکروسرجری قرار گرفته بودند. حجم تومور از 7/1 تا 3/2 سانتی متر مکعب متغیر بود. مارژینال دوز (دوز حاشیه ای) اشعه در رادیوسرجری گامانایف 13 تا 23 گری و پوشش اشعه ای 35 تا 70 درصد بود. میانه دوره پیگیری بعد از رادیوسرجری گامانایف 24 ماه بود. پس از جمع آوری داده ها، تجزیه و تحلیل آن ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS V.11.5 و متغیرهای کمی به صورت توصیف میانگین، میانه، نما(شاخص های مرکزی)، و نیز انحراف از معیار (شاخص پراکندگی) و متغیرهای کیفی به صورت ارائه درصد بیان شده است.
در تمامی بیماران اندازه تومور کاهش یافت یا ثابت ماند. در هیچ کدام از بیماران رشد تومور باعث افزایش حجم به میزان بیشتر از حجم اولیه نشده بود. عمده ترین عارضه گزارش شده ادم مغزی اطراف تومور بود.
یافته های مطالعه حاضر نشان داد که رادیوسرجری گامانایف (GKRS) یک گزینه مهم درمانی، چه به عنوان درمان اولیه و چه به عنوان درمان جانبی، برای تومورهای گلوموس ژوگولار است. اما، زمان پیگیری طولانی تری نیاز است تا نتایج طولانی مدت این روش درمانی روشن شود.