شیوع سردرد میگرنی و تنشی در دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر یزد

به طور کلی سردرد جزئی از شایع ترین شکایات پزشکی می باشد ویکی از شایع ترین ناراحتی های دوران کودکی به شمار می رود. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع سردرد میگرن و سردرد تنشی و عوامل مرتبط با آن ها در دانش آموزان مقاطع راهنمایی شهر یزد انجام شده است.
این مطالعه به صورت توصیفی به روش مقطعی در سال 1387 بر روی 930 نفر از دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر یزد به روش نمونه گیری خوشه ایدو مرحله ای انجام شد. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از از یک پرسشنامه بر اساس معیارهای بین المللی سردرد((International Criteria for Headache Disease-ICHD که توسط انجمن بین المللی سردرد (International Headache Society-IHS) تعیین شده، استخراج گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های کای اسکور، تست دقیق فیشر و رگرسیون لجستیک انجام گردید. از SPSS V.15 نیز استفاده شد.
نتایج نشان داد که از 930 نفر، تعداد 114 نفر (3/12%) مبتلا به سردرد میگرن و تعداد 39 نفر (2/4%) مبتلا به سردرد تنشی بودند. شیوع سردرد میگرن در دوجنس دارای اختلاف معنی داری بود (002/0=p). همچنین سردرد میگرن بر خلاف سردرد تنشی در سن نیز اختلاف معنی داری داشت (029/0=p). در افرادی که دچار کم خوابی بودند، شیوع سردرد میگرن 21% و در سردرد تنشی 6/6% بود که با توجه به 005/0 = p در مورد سردرد میگرن اختلاف معنی داری دیده شد. از نظر سابقه فامیلی، میزان شیوع میگرن در افراد با سابقه فامیلی مثبت 8/13% (007/0 = (pو شیوع سردرد تنشی 1/5 درصد (005/0 = p) بود که در هر دو ارتباط معنی داری دیده شد.6/26% از افراد با سردرد میگرن غیبت از مدرسه را ذکر کردند(00/0 = p). اورای بینایی با سردرد میگرن ارتباط معنی داری داشت (005/0 = p). همین مطلب در مورد اورای حسی نیز صادق است(001/0 = p). در دانش آموزان با سردرد میگرن 5/26% به پزشک مراجعه کرده بودند (00/0 = p) که این مقدار در مورد سردرد تنشی 4% بوده است (159/0 = p) که در سردرد میگرن این اختلاف معنی دار بود.
نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که سردردهای میگرنی عموما شدید بوده و می توانند منجر به غیبت دانش آموز از مدرسه و حتی افت تحصیلی وی گردند. لذا، توصیه می شود که دانش آموزان مبتلا به میگرن شناسایی شده و به آن ها طریقه مقابله با حملات سردرد به خصوص سردرد میگرن آموزش داده شود و در صورت لزوم جهت درمان دارویی یا درمان پیشگیرنده حملات به پزشک متخصص معرفی گردند.