بررسی مقایسه ای دوزیمتری PpIX تولید شده درون تومور پس از مصرف ALA در درمان فوتوداینامیک به دو روش فلوئوریمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی

مسئله حائز اهمیت در کاربرد فوتوداینامیک تراپی(Photo Dynamic Therapy-PDT) به عنوان یکی از پایه های اساسی درمان نوین ضایعات سرطانی، مسئله دوزیمتری بهینه است. در این راستا، لازم است اطلاعات کافی در مورد غلظت دارو درون بافت هدف حاصل شود. از طرفی با توجه به اینکه Aminolevulinic Acid ALA خود یک حساس کننده نوری نیست و منجر به تولید حساس کننده نوری پروتوپورفیرین IX (PpIX) در سلول های بافت هدف می شود، مسئله تعیین مقدار PpIX تولید شده در بافت هدف برای دوزیمتری PDT حائز اهمیت می باشد. در این مطالعه، دو روش فلوئوریمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی به منظور تعیین غلظت PpIX درون بافت هدف بررسی شده اند.
این مطالعه کارآزمایی بالینی در فاز درون تنی بر روی رده سلولی CT26 موش Balb/cانجام شده است. برای این منظور ابتدا با تزریق زیر جلدی تعداد 106 سلول زنده CT26 در پهلوی راست 18 موش Balb/c (8-6 هفته ای با وزن 28-20 گرم)، تومور کولون القاء گردید. سپس غلظت PpIX درون تومور به دو روش فلوئوریمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی تعیین گردید. تجزیه و تحلیل آماری داده ها، پس از اطمینان از نرمال بودن توزیع داده ها در سطح اطمینان 95 درصد، با استفاده از آزمون تی توسط نرم افزار12 V. SPSS انجام گرفته است.
بر اساس نتایج به دست آمده مناسب ترین طول موج تحریک فلوئورسانس PpIX طول موج 407 نانومتر (nm)است. همچنین 8 ساعت پس از تزریق ALA تجمع PpIX درون تومور به حداکثر خود می رسد و پس از آن پروسه دفع دارو شروع می شود. بنابراین چنانچه برای نگهداری بیمار در محلی تاریک مشکلی وجود نداشته باشد، 8 ساعت پس از تزریق مناسب ترین زمان برای تابش لیزر درمانی است. از سوی دیگر در هر دو روش با اندازه گیری طیف فلوئورسانس بافت و بر اساس منحنی استاندارد تعیین شده برای PpIX، غلظتPpIX درون بافت تومور تعیین شد.
با توجه به اهمیت مسئله تعیین مقدار داروی تجمع یافته درون بافت هدف، هم در زمینه کاربردهای کلینیکی PDT و هم در زمینه مدل سازی دوزیمتری PDT که در واقع گامی در راستای بهینه سازی این روش درمانی می باشد، هر دو روش فلوئوریمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی مؤثر می باشند. البته فلوئورسانس اسپکتروسکوپی به دلیل غیرتهاجمی بودن و امکان اندازه گیری زمان حقیقی بر فلوئوریمتری برتری دارد.