مقایسه اثر تزریق زیرجلدی چربی خودی با چربی خودی ترکیب شده با ژل پلاکتی در درمان چروک ها و آتروفی ها: گزارش 6 بیمار

در سال های اخیر استفاده از فیلرهای بافت نرم از مقبولیت عمومی زیادی برخوردار شده است؛ چرا که بیماران به دنبال روشی هستند که بدون اینکه تحت عمل جراحی عمده ای قرار گیرند، ظاهر آن ها را بهبود بخشد. در این میان استفاده از چربی اتولوگ، یکی از امن ترین فیلرها است و برای بسیاری از افراد استفاده از چربی اتولوگ، ایده آل ترین فیلر می باشد. از سوی دیگر، اثربخشی ژل پلاکتی تاکنون در درمان برخی زخم های حاد و مزمن نشان داده شده است. با توجه به اینکه تاکنون مطالعات وسیعی در مورد استفاده توام از ترکیب ژل پلاکتی و چربی اتولوگ در درمان اسکارها و فرورفتگی های پوست صورت نگرفته است، در این مطالعه اثربخش بودن این ترکیب را در درمان فرورفتگی های پوست در 6 بیمار گزارش می شود تا در صورت مؤثر بودن یک مسیر جدید و با صرفه و بدون عارضه در درمان ضایعات پوستی ایجاد گردد.
معرفی بیمار: مطالعه حاضر از نوع گزارش موارد می باشد. در این مطالعه، 6 بیمار شامل 2 مرد و 4 زن در فاصله سنی 40 تا 70 سال مورد بررسی قرار گرفتند. جهت از بین بردن اثرات مخدوش کننده از 2 چین نازولبینال یک فرد جهت تزریق ها استفاده شد. برای این منظور، ابتدا بیمار به سازمان انتقال خون فرستاده می شد و پس از گرفتن یک واحد خون، طی مراحل تخصصی ژل پلاکتی و چسب فیبرینی تهیه می گردید. سپس در درمانگاه پوست بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) ابتدا قبل از تزریق توسط دوربین از چین های نازولبیال دو طرف بیمار عکس گرفته می شد. سپس در یک چین نازولبیال میزان 1 سی سی (cc) از سلول های چربی خالص که از خود فرد تهیه شده، تزریق می شد و در چین نازولبیال طرف دیگر سلول های چربی ترکیب شده با ژل پلاکتی و چسب فیبرینی تزریق می گردید. بعد از تزریق ها، مجددا از چین ها عکس تهیه می شد و عکس های کنترل در ماه های 1، 3 و 6 بعد از تزریق نیز تهیه می گردید. در تمامی بیماران در سمت تحت تزریق با ترکیب ژل پلاکتی و چربی خودی، بهبودی بیشتری در مقایسه با سمتی که صرفا تحت درمان با چربی اتولوگ قرار گرفته بود، دیده شد. این بهبودی به ویژه در بلند مدت و در انتهای ماه ششم پس از درمان مشخص تر و بارزتر بود؛ به گونه ای که در همه بیماران مورد مطالعه با گذشت 6 ماه از تزریق، درجه چین و چروک در سمت تحت درمان ترکیبی کمتر از سمت دیگر گزارش شد. در کنار اثربخشی بهتر ترکیب ژل پلاکتی با چربی خودی، عدم بروز عوارض خاص در این درمان نیز حائز اهمیت بود؛ حال آن که در سمتی که تنها تحت تزریق چربی قرار داشت در دو مورد از بیماران هماتوم رخ داد.
در پژوهش حاضر برای نخستین بار در ایران و جهان اثربخشی ترکیب چربی اتولوگ و ژل پلاکتی بر روی ترمیم چین و چروک پوست صورت در مقابل تزریق منفرد چربی خودی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته و نشان داده شد که استفاده از ژل پلاکتی در کنار چربی خودی می تواند در بهبودی مؤثرتر چین و چروک نازولبیال نقش داشته باشد. ضمن آنکه استفاده از ژل پلاکتی از عوارض احتمالی تزریق چربی اتولوگ همچون خونریزی و هماتوم نیز می کاهد. از آنجایی که مطالعه حاضر در واقع یک پیش مطالعه (Pilot Study) می باشد، مطالعات بعدی با حجم نمونه بیشتر در این زمینه مورد نیاز می باشد.