اثر تنش های شوری و خشکی بر برخی صفات فیزیولوژیکی سه رقم متفاوت برنج از لحاظ تحمل شوری

تنش های شوری و خشکی از مهم ترین موانع کشت برنج(Oryza sativa L.) به شمار می روند. در این پژوهش اثر تنش های مذکور بر دانه رست های سه رقم برنج به نام های IR29، FL478 و غریب که به ترتیب حساس، متحمل و نسبتا متحمل به شوری هستند مورد مقایسه قرار گرفت. به منظور اعمال تنش های شوری و خشکی، دانه رست های دو روزه به محیط کشت پایه MS حاوی غلظت های ایزواسمزی NaCl (0، 50، 100 و 150 میلی مولار) یا مانیتول (0، 100، 180 و 275 میلی مولار) برای مدت 10 روز انتقال یافتند. هر دو تنش شوری و خشکی کاهش زی توده نوساقه، تغییر محتوای پروتئین و فعالیت آنزیم های پاداکسایشی را در تمامی ارقام مورد مطالعه به دنبال داشتند. هر چند، برخی ایزوفرم های آنزیم های پاداکسایشی با خشکی القا و با شوری مهار شدند. بعلاوه، محتوای پرولین تنها تحت اثر شوری افزایش قابل توجهی یافت. بین ارقام مختلف نیز در پاسخ به هر تنش تفاوت هایی مشاهده گردید؛