بازشناسی مفهوم خدا در عقلانیت نظری کانت

کانت یکی از مهم ترین فیلسوفان تحول آفرین در غرب است. او با نگارش کتاب نقد عقل محض، محدودیت های تفکر عقلانی را بیان کرد و با این کار، ضمن منضبط نشان دادن عقل، مبناگروی را که مدتی بر تفکر فلسفی غرب حاکم بود، خدشه دار ساخت.
او بین رای، باور و معرفت فرق می گذارد و معرفت را حاصل اطلاق مقولات بر پدیدارها می داند. کانت با انضباط عقل به این نتیجه می رسد که عقل نمی توانددر برخی از حوزه ها دخالت کند. یکی از این موارد، مساله وجود خداست. او بر این باور است که عقل انسانی نمی تواند وجود خدا را اثبات کند؛ البته او در حوزه عقل عملی از طریق خاصی وجود خدا را اثبات می کند. ما در این مقاله بر آنیم تا این ادعای کانت را که «عقل نظری نمی تواند وجود خدا اثبات کند» را بررسی و نقد کنیم. مدعای اصلی ما آن است که برخلاف ادعای کانت، خود او در عقل محض، محتاج پذیرش خدای استعلایی است.