سرمایه فکری، سرمایه ای ارزشمند و موثر در سازمان امور مالیاتی کشور

امروزه برای فراهم نمودن حداکثر شرایط لازم برای دستیابی به اهداف و استراتژی ها، سازمانها نه تنها باید دارایی های نامشهود خود را شناسایی، اندازه گیری و مدیریت کنند بلکه می بایست همواره سعی کنند تا این گونه دارایی ها را بطور مستمر ارتقا و بهبود بخشند. واقعیت این است که سازمانهایی که نتوانند دارایی های دانشی خود را بطور مستمر ارتقا دهند، بقاء خود را با خطر از دست دادن و فنای خود، مبادله خواهند کرد. در این مقاله، موضوعاتی چون دسته بندی دارایی های سازمان، تعریف سرمایه فکری، دلایل توجه و اندازه گیری سرمایه فکری، محدودیتهای سیستم حسابداری سنتی، مدل ها و روش های اندازه گیری سرمایه فکری، مزایا و معایب گزارش دهی داخلی و خارجی سرمایه فکری، بحث و مورد بررسی قرار گرفته شده است. نتیجه تحقیق نشان می دهد که موفقیت سازمانها به توانایی مدیریت دارایی های نامشهود بستگی دارد. بنابر این، برای اینکه بتوانیم این دارایی ها را مدیریت کنیم ابتدا می بایست آنها را شناسایی و اندازه گیری کنیم. سازمان امور مالیاتی کشور نیز با توجه به ماهیت فعالیت حاکمیتی خود و همچنین وظیفه تامین بخش قابل توجهی از منابع درآمدی دولت ناگزیر به شناسایی، ارزیابی و مدیریت دارایی های نامشهود (سرمایه فکری) موجود در سازمان برای فراهم شدن امکان برنامه ریزی بهینه در نحوه استفاده از این منابع است.