بررسی رابطه بین سهامداران نهادی کوتاه مدت و بلند مدت و مدیریت سود فزآینده درآمد شرکت ها

سهامداران نهادی به دو گروه کوتاه مدت و بلند مدت دسته بندی می شوند، سهامدارن نهادی کوتاه مدت به دلیل تمرکز افراطی وبیش از اندازه بر روی عایدات جاری می توانند موجب ایجاد محرک های مختلف برای مدیران شرکت ها جهت انجام مدیریت سود فزآینده درآمد برای بهتر نشان دادن وضعیت جاری گردند. در مقابل سهامدارن نهادی بلند مدت دارای افق بلند مدت سرمایه گذاری هستند و به ارزش ذاتی سهام در مقابل عایدات جاری توجه دارند، لذا مانع ازانجام مدیریت سود فزآینده درآمد توسط مدیران می گردند.
هدف این تحقیق ارایه شواهدی در رابطه با نقش هر دو گروه سهامداران نهادی در برابر مدیریت سود فزآینده درآمد شرکت ها در بورس اوراق بهادار تهران است. این تحقیق در حیطه تحقیقات توصیفی پس رویدادی بوده و بررسی فرضیه های تحقیق به کمک تجزیه و تحلیل رگرسیون و با استفاده از داده های تابلویی، از طریق ترکیب داده های سری زمانی و مقطعی و با استفاده از اطلاعات 165 شرکت در دوره زمانی 1386-1382 (جمعا 825 سال-شرکت) انجام شده است. نتایج این تحقیق مطابق با انتظارات اولیه می باشد که نشان می دهد سهامداران نهادی کوتاه مدت تاثیری مثبت و معنادار و سهامداران نهادی بلند مدت تاثیری منفی و معنادار بر مدیریت سود فزآینده درآمد شرکت ها دارند.