اختلالات ریتم و ساختمانی قلب در بیماران با تشخیص اولیه صرع ایدیوپاتیک

اختلالات قلبی و صرع ایدیوپاتیک به چند روش با هم ارتباط دارند: بیماری های قلبی شایعترین علت مرگ ناگهانی و بدون علت خاص در صرع میباشد. برخی از سندرمهای صرعی به عنوان قسمتی از علایم خود به همراه سنکوپ می باشند. سنکوپ می تواند باعث حمله صرعی شود و یا از حمله صرعی ناشی شود. افتراق بین سنکوپ و صرع ممکن است خیلی مشکل باشد و این مسئله میتواند باعث اشتباهات تشخیصی و درمانی گردد.
صد و یک بیمار با تشخیص اولیه صرع ایدیوپاتیک در این مطالعه توصیفی مورد بررسی قرارگرفتند. ارزیابی کامل شامل معاینه فیزیکی دقیق، الکتروکاردیوگرافی، اکوکاردیوگرافی و هولترمونیتورینگ 24 ساعته برای تمامی بیماران انجام شد. براساس یافته ها جمعیت مورد مطالعه به دو گروه بیماران با بیماری قلبی و بیماران بدون بیماری قلبی تقسیم شدند.
24 نفر از جمعیت مورد مطالعه (8/23%) بیماری قلبی داشتند. میانگین سنی 19 ± 4/ 34سال در بیماران با بیماری قلبی و 11 ± 3/24 سال در بیماران بدون بیماری قلبی بود. میانگین سن شروع صرع22 ± 5/24 سال در بیماران مبتلا به بیماری قلبی و10 ± 9/15سال در بیماران بدون بیماری قلبی بود. میانگین مدت درمان با داروهای ضد صرع22 ± 71 ماه در بیماران با بیماری قلبی و10 ± 64 ماه در بیماران بدون بیماری قلبی بود. در بیماران بدون بیماری قلبی در1/56% کنترل صرع عالی، در 2/34% کنترل خوب، در 9/7% کنترل صرع قابل قبول و در 6/1% کنترل صرع غیر قابل قبول بود. بیماران همراه با بیماری قلبی 3/27% کنترل عالی، 50% کنترل خوب، 2/18% کنترل قابل قبول و5/4% کنترل غیر قابل قبول داشتند.
اطلاعات موجود در این مقاله پیشنهادکننده آنست که یا درصد قابل توجهی از جمعیت مطالعه شده مبتلا به سنکوپ و نه صرع بودند و یا آنکه علت صرع واقعی در آنها بیماری قلبی بود. اقدامات درمانی مناسب قلبی در پنج بیمار منجر به برطرف شدن علائم شد.