بررسی اثر روش نوردهی و قراردهی کامپوزیت پشتی در ریز نشت ترمیم های کلاس دو

بیان مساله: یکی از مشکلات کامپوزیت های پشتی ریزنشت آنهاست. روش قرار دادن کامپوزیت یا روش نوردهی می تواند سبب ایجاد تغییراتی در ریزنشت شود. بررسی ها نتایجی گوناگون را گزارش نموده اند.
هدف از این پژوهش، بررسی اثر دو روش نور دهی و دو روش قرار دهی بر ریزنشت حفره های کلاس دو ترمیم شده با کامپوزیت پشتی بود.
مواد و حفره های کلاس دو استاندارد بر روی 56 دندان مولر ماگزیلای سالم کشیده شده ی انسانی فراهم شد. سپس، دندان ها به گونه ی تصادفی به چهار گروه مساوی بخش گردیدند. در گروه 1، روش ترمیم حجمی (Bulk) و روش نور دهی معمولی ((Conventional، در گروه 2، روش ترمیم لایه لایه (Incremental) و نوردهی معمولی، در گروه 3، روش ترمیم حجمی و نوردهی به روش مرحله ای (Soft start)، و در گروه 4، روش ترمیم لایه لایه و روش نور دهی مرحله ای انجام شد. همه ی حفره ها با کامپوزیت پشتی P60 (3M/ESPE) به همراه سینگل باند (Single bond) ترمیم شدند. پس از انجام تغییرات چرخه ی حرارتی، نمونه ها به مدت 24 ساعت در متیلن بلو 2 درصد شناور شدند و پس از شست و شو و برش دندان ها، میزان ریزنشت توسط استریومیکروسکوپ با بزرگنمائی 40 برابر بررسی گردید. نتایج به وسیله ی آزمون های آماری مان ویتنی (Mann-Whitney) و کروسکال والیس (Kruskal-Wallis) واکاوی شدند.
ریزنشت گروه ترمیم حجمی با لایه لایه و مرحله ای با معمولی تفاوت آماری معنادار نشان داد (01/0 p <). بیشترین و کمترین ریزنشت ها به ترتیب مربوط به گروه های حجمی معمولی و لایه لایه ی مرحله ای بود. تفاوت آماری معنادار میان گروه ها وجود داشت (01/0 p <).
روش ترمیم لایه لایه و نوردهی مرحله ای موجب ریزنشت کمتری می شود.