تدوین شاخص های موثر بر گونه شناسی بافت شهری

نرخ بی سابقه ی تحولات در بافت کلا ن شهرهای ایران، آن را دچار تغییرات کالبدی پیش بینی نشده ای نموده و برنامه ریزی برای آن با مشکل جدی مواجه نموده است. پژوهش حاضر تلاشی است برای تعیین شاخص های مؤثر در گونه شناسی بافت شهری به منظور برنامه ریزی برای این بافت در حال تحول. بدین منظور، پژوهش با استفاده از مطالعات اسنادی، ابتدا به تدوین چهارچوب نظری گونه شناسی و شکل شناسی می پردازد و سپس، با استفاده از روش تحلیلی-تطبیقی و مرور مستندات و تجربیات مشابه در جهان و معیارها و مؤلفه های گونه شناسی، و بر آن اساس شاخص های مؤثر را مشخص می نماید. پژوهش حاضر نشان می دهد که با استفاده از نه شاخص مؤثر و با استفاده ی دومرحله ای از آنها، یا به عبارت دیگر، استفاده از شاخص های بااهمیت بیشتر برای مقاصد مختلف برنامه ریزی در مرحله ی اول برای تعیین گونه های اصلی، و سپس استفاده از باقی شاخص ها در این گونه ها برای تعیین زیرگونه های بافت شهری می توان به روندی سیستماتیک برای دسته بندی بافت شهری دست یافت.