جداسازی یون های +22UO و  F توسط گاما- آلومینا از محلول های حاوی -3NO و  F

در کار پژوهشی ای که مقاله ی حاضر حاصل آن است، جداسازی یون های اورانیل و فلورید از محلول های حاوی مقادیر زیاد یون های نیترات و فلورید به روش های بستر متحرک و بستر ثابت توسط گاما- آلومینا مورد تحقیق قرار گرفته است. در این بررسی تاثیر چند پارامتر اساسی از جمله وزن گاما- آلومینا، دانه بندی آن و pH محیط بر جداسازی هم زمان یون های اورانیل و فلورید از محلول های حاوی -3NO و -F مطالعه و شرایط عملیاتی بهینه سازی شده است. در آزمایش های روش ستونی، غلظت اورانیم با استفاده گاما- آلومینای مرک تا حد 50 میکروگرم بر لیتر و با آلومینای صنعتی تا 3/1 میلی گرم بر لیتر و غلظت یون های فلورید در محلول دور ریز توسط هر دو نوع گاما-آلومینا تا 25 میلی گرم بر لیتر کاهش یافت. در فرایند بستر متحرک حداکثر 3 درصد اورانیم و 85 درصد یون های فلورید جذب گاما- آلومینا شد. با جذب شیمیایی یون های فلورید از محلول به روش بستر متحرک، شرایط استخراج برای اورانیم با استفاده از روش استخراج حلالی با تری بوتیل فسفات که تا قبل از این جداسازی به تناسب حجم محلول به حدود 800 متر مکعب نیتریک اسید نیاز داشت، فراهم شد. این، نشان گر اهمیت و کارآیی روش است. اثر پارامترهای جذب بر روی واجذبی یون های اورانیل و فلورید نیز نقطه به نقطه بررسی و محدوده ی بهینه ی واجذبی این یون ها در حضور محلول سدیم کربنات تعیین شد. عملیات بازیابی اورانیم جذب شده در ستون به وسیله ی محلول های سولفوریک و نیتریک اسید با pH برابر یک و محلول سدیم کربنات و آمونیم بی کربنات به آسانی انجام شد و توسط محلول سدیم کربنات و سولفوریک اسید 99% اورانیم از ستون بازیابی شد.