بررسی کاربرد نسبت Q توبین و مقایسه ی آن با نسبت های p/E و P/B در پیش بینی بازده حقوق صاحبان سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

یکی از دلایل به نتیجه نرسیدن تلاش مدیرانی که علاقه مند به ارتقای سطح عملکرد سازمانشان هستند، نبودن ابزاری مناسب برای ارزیابی عملکرد سازمان هاست. مجموعه شرایط نوین اقتصادی، تغییرات موجود در الگوهای جدید مدیریتی و اداره ی سازمان ها، پیدایش برداشت های جدید از مفهوم کنترل مدیریت و تئوری نمایندگی و همچنین ناکارآمدی روش های سنتی ارزیابی، ضرورت تغییر و تحول در معیارهای سنجش عملکرد را پدید آورده است. در این راستا، معیارها و روش های گوناگونی ارائه گردیده که یکی از این معیارها، نسبت Q توبین است. ازاین رو پژوهش حاضر، پس از ارائه ی این شاخص، به عنوان معیار نوین ارزیابی عملکرد، بررسی شد که آیا این نسبت، به عنوان یک معیارارزیابی عملکرد، درمقایسه با معیارهایی هم چون نسبت قیمت به سود (P/E) و نسبت قیمت به ارزش دفتری(P/B)، تصویر بهتری ازعملکردآینده ی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران نشان می دهد؟
در راستای پاسخ به مساله ی فوق، یک دوره ی پنج ساله (سال-های1381 تا 1385) در نظر گرفته شد. جامعه ی آماری، کلیه ی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بود که در نهایت با اعمال چند محدودیت، 141 شرکت دارای شرایط در این مطالعه انتخاب شدند. در این پژوهش، روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی و آنالیز واریانس مورد استفاده قرارگرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد که در فرایند پیش بینی بازده حقوق صاحبان سهام، اگرچه قدرت پیش بینی کنندگی نسبت Q توبین در مقایسه با سایر نسبت های ارزشیابی از جمله P/E وP/B بیشتر است، ولی قدرت پیش بینی کنندگی آن زیاد نیست