مروری بر پاسخ ایمنی لنفوسیت های CD4+ نسبت به سیتومگالوویروس

سیتومگالوویروس (CMV) اکثر افراد بشر را در طول زندگی خود آلوده می سازد و همه بازوهای سیستم ایمنی را در یک پاسخ قوی درگیر می کند. پاسخ ایمنی سلولی مکانیسم اصلی کنترل تکثیر ویروس است. لنفوسیت هایT CD4+ اختصاصی CMV نقش اساسی در پاسخ اختصاصی T+CD8 و دوام آن دارند. هدف از این بررسی، مروری بر پاسخ ایمنی لنفوسیت های CD4+ نسبت به سیتومگالوویروس در میزبان سالم و در بدخیمی های بافت خونساز بود.
در این مقاله مروری، مقالات مرتبط با پاسخ ایمنی لنفوسیت هایT CD4+ نسبت به CMV در فاصله سال های 2010-1992 به صورت خلاصه مقاله یا مقاله کامل از مدلاین جمع آوری گردید. مقالات فارسی نیز از بانک اطلاعاتی ایران مدکس جستجو ودر صورت مناسب بودن مورد استفاده قرار گرفت.
در عفونت مزمن CMV لنفوسیت هایT CD4+ اختصاصی پس از تحریک قادر به ترشح اینترفرون گاما (γ IFN-)، فاکتورنکروز کننده تومور آلفا (α TNF-) و اینترلوکین – 2 (1L-2) هستند. پاسخ ایمنی لنفوسیت های T +CD4 نسبت به CMV در سنین پیری افزایش می یابد و با روش تعیین داخل سلولی سیتوکین ها، این میزان تا 32 درصد تشخیص داده شده است و این سلول ها آستانه تحریک پذیری پائین تری نیز دارند. در بیمارانی که پیوند سلول های بنیادی خون ساز شده اند، پاسخ ایمنی لنفوسیت های T CD4+ نسبت به CMV افزایش می یابد و تا 47% از جمعیت لنفوسیت های T CD4+ را تشکیل داده است. چنین پاسخی در لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) تا 44% از لنفوسیت های T CD4+ را تشکیل داده و تغییرات گسترده فنوتیپی سلول های T در ارتباط با مثبت بودن CMV دیده شده است.
با توجه به سطح بالای پاسخ ایمنی سلولیT CD4+ نسبت به CMV، ویروس کنترل و از فعال شدن مجدد آن ممانعت می شود. با امکان بررسی فنوتیپ سلول های اختصاصی که با روش تعیین داخل سلولی سیتوکین ها امکان پذیر است،CMV یک الگوی مناسب برای بررسی پاسخ های ایمنی سلولی خاطره ای است و می تواند گامی در جهت توسعه ایمنوتراپی باشد.