کارگشایی بسیج ناب در نظریه توسعه اسلامی - ایرانی

اندیشه مکتوب پیشرفت و رشد اقتصادی، به سده های گذشته بازمی گردد. در طول تاریخ، با توجه به نارسایی های معیارهای رشد حجم فعالیتهای اقتصادی و پس از مدتی، مشکل توزیع درآمد و تاثیر آن بر زندگی مردم و کاستی هایی دیگر، بحث توسعه اقتصادی در تکمیل اندیشه رشد اقتصادی مطرح شد. در مراحل بعدی، تامین نیازهای اساسی و اذعان به اهمیت عامل انسانی در توسعه و همچنین حق نسلها در استفاده از منابع و ملاحظات زیست محیطی و در سالهای اخیر، توجه به نهادها و هنجارها با رویکرد توانایی ها و استحقاقهای انسانی، موجب ارائه مفاهیمی از جمله توسعه انسانی، توسعه پایدار و توسعه به معنای آزادی (توانایی در انتخاب نوع و شیوه زندگی) شده است. در این مراحل، به تدریج نقش عنصر کارآفرین در توسعه اقتصادی بارزتر شد.
مطالعه مقایسه ای نقش «»Entrepreneur در نظریه توسعه متعارف اقتصادی و نقش بلندمدت عنصر بسیجی در قوام و استمرار و گره گشایی و انگیزش نظام و انقلاب اسلامی، این فرضیه را اثبات می کند که نسبت بسیج ناب (آرمانی) با توسعه اسلامی – ایرانی، متناظر نسبی نسبت کارآفرینی با توسعه متعارف اقتصادی است.
البته روشن است که سازمان بسیج موجود و مفهوم بسیج مطرح شده در جامعه، با وجود تلاشهای انجام شده ارزشمند، لزوما با بسیج آرمانی مطابقت ندارد و ایجاد نقشهراه و تدوین گامهای ضروری و پیگیری بی وقفه و جدی آنها برای دستیابی به بسیج مطلوب، الزامی تخلف ناپذیر برای کل نظام است.