کاربردهای داده کاوی در علوم اسلامی

«داده‌کاوی» یا فرایند کشف دانش در پایگاه داده، زمینه‌ای نسبتا نوظهور است. داده‌کاوی، پل ارتباطی میان علوم آمار، مهندسی کامپیوتر، هوش مصنوعی، شناسایی آماری الگو، یادگیری ماشین و محاسبات رایانشی نرم است. داده‌کاوی، فرآیند یا پروژه‌ای نسبتا پیچیده برای شناسایی الگوها و مدل‌های صحیح، قابل استناد و مفید در حجم وسیعی از داده است؛ به گونه‌ای که این الگوها و مدل‌ها برای انسان‌ها قابل درک باشند. داده‌های در اختیار ما اغلب حجیم هستند و به‌تنهایی قابل استفاده نیستند؛ بلکه دانش نهفته در داده‌ها است که قابل استفاده است. در اینجا است که فرایند داده‌کاوی به ما امکان شناسایی الگوها، مدل‌ها و ارتباط میان عناصر مختلف در پایگاه داده را می‌دهد تا دانش نهفته در داده‌ها را کشف و نهایتا این دانش را به اطلاعات تبدیل کنیم. گاهی داده‌کاوی را با دانش آمار مقایسه می‌کنند. ابتدایی‌ترین تفاوت‌ها و در حقیقت، مزایای داده‌کاوی نسبت به دانش آمار این است که در دانش آمار غالبا فرضیه‌ای طرح می‌شود و با استفاده از تحلیل‌های آماری به اثبات یا رد آن فرضیه می‌پردازند؛ اما داده‌کاوی نیازمند فرضیه نیست. در تعبیر این موضوع، گاهی چنین گفته می‌شود که در داده‌کاوی خود داده‌کاوی هم ممکن است نداند که به دنبال چه می‌گردد یا چه نتیجه و کاربردهایی برایش حاصل خواهد شد. به این ترتیب، با کاوش میان داده‌ها، ارتباطات مخفی، گوناگون و معناداری میان آنها کشف خواهد شد. گذشته از اینکه دست‌مایه دانش آمار، بیشتر داده‌های عددی است؛ اما دست‌مایه داده‌کاوی، منحصر به داده‌های عددی نیست...