مدل سازی انگیزشی در توسعه تفرجگاه های پیرامون شهری راهبردی جهت ارتقاء کیفیت زندگی

توسعه تفرجگاه ها تا کنون بیشتر معطوف به بخش کالبدی بوده و در آن به نیازهای روانی و رفتاری کاربران توجه کم تری شده است. در حالی که عدم پاسخگویی به این نیاز ها عامل تاثیر گذار در کاهش تعداد استفاده کنندگان از این گونه محیط ها می باشد. بدین منظور مقاله حاضر در صدد تبیین استفاده از تئوری های انگیزشی و روانشناسی اجتماعی بر اساس نظریه بخش بندی بازار توریسم در توسعه تفرجگاه های پیرامون کلان شهرها است. دراین راستا ابتدا انگیزه افراد از حضور در طبیعت و جاذبه های تفرجگاه عون ابن علی در قالب نظریه انگیزه جاذبه مطالعه و گروه های متمایز انگیزشی کاربران بر اساس تئوری جستجو – گریز شناسایی گردیده اند. سپس رابطه بین احساس درک شده به عنوان واسطه وبهبود شاخص های منتخب کیفیت زندگی به عنوان پاداش نهایی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. مطالعه نشان می دهد مردم جهت گریز از فشارهای زندگی روزمره و بهره مندی از مزایای حاصل ازمحیط که نقش ملموسی در ارتقاء کیفیت زندگی آنان دارد به دامان طبیعت پناه می برند. هم چنین برخی از عوامل مزاحم بر فرایند استفاده مردم و نتایج حاصله از آن تاثیر منفی دارند یا محدوده استفاده کاربران را محدود می سازند. در راهبردهای پیشنهادی، توسعه در سه بعد افزایش حضور مردم، گسترش محدوده مورد استفاده و تعمیق احساسات مثبت ناشی از بودن در طبیعت با حذف عوامل مزاحم جهت ارتقاء کیفیت زندگی شهری مدنظر قرار گرفته است.