بررسی تئوری نمایندگی و تئوری علامت دهی در سیاست های تقسیم سود: نقش سرمایه گذاران نهادی

سرمایه گذاران نهادی با توجه به مالکیت بخش قابل توجهی از سهام شرکت ها، از نفوذ قابل ملاحظه ای در شرکت های سرمایه پذیر برخوردار هستند و می توانند رویه ها و سیاست های آن ها را تحت تاثیر قرار دهند. هدف اصلی تحقیق حاضر، تعیین رابطه ی بین مالکیت نهادی موجود در ساختار شرکت های حاضر در بورس اوراق بهادار تهران و سیاست تقسیم سود آن ها است. در این تحقیق، دو نگرش مختلف (یعنی تئوری نمایندگی و تئوری علامت دهی) در مورد سرمایه گذاران نهادی، آزموده شده است. برای آزمون ارتباط بین سیاست تقسیم سود شرکت و مالکیت نهادی، از سه مدل رگرسیونی (مدل های سود سهام لینتنر (مدل کاملا تعدیل شده و مدل نیمه تعدیل شده) و (مدل واد) استفاده شده است. به طور کلی، نتایج تحقیق بیان گر وجود یک رابطه ی منفی، بین سطح سرمایه گذاران نهادی و سود سهام پرداختی از سوی شرکت بوده و موید تئوری علامت دهی است. این امر نشان می دهد که حضور سهام داران نهادی سبب کاهش استفاده از سود سهام به عنوان علامتی برای عملکرد خوب شرکت می شود. همچنین بر اساس شواهد به دست آمده، رابطه ی مثبت معناداری بین تمرکز نهادی و سود سهام پرداختی از سوی شرکت وجود دارد که مطابق با تئوری نمایندگی است.