مقایسه رفتار شستشوی دست مشاهده شده و خودگزارش شده ارائه دهندگان مراقبت

ورزش و فعالیت بدنی یک رفتار ارتقاء سلامت محسوب می گردد. تلفیق تئوری برنامه ریزی شده با سازه خودکارآمدی توان پیشگویی کنندگی تئوری را افزایش می دهد.
این مطالعه یک رویکرد کیفی به شیوه بحث گروهی متمرکز و بر پایه «مدل تلفیقی رفتار برنامه ریزی شده و خودکارآمدی» است که روی 70 نفر از زنان کارگر 20 تا 45 ساله شاغل در کارخانجات شهرک صنعتی عباس آباد پاکدشت صورت پذیرفت. نمونه گیری مبتنی بر هدف صورت پذیرفت. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوا به شیوه قراردادی انجام شد.
اکثرا ورزش را عامل سلامتی جسم و افزایش بهره وری و تولید؛ و تعدادی کار کردن و قدم زدن در حین کار را ورزش قلمداد نمودند. فرهنگ حاکم بر جامعه، اهمیت به نظر دیگران خصوصا«همسر و خانواده، الگو برداری از والدین و ترجیح ورزش گروهی مهمترین هنجار ذهنی گزارش گردید موانع عدم مشارکت در فعالیت های ورزشی، نداشتن انگیزه و تنبلی، خستگی و بی حوصلگی، فرصت کم، دسترسی محدود به امکانات ورزشی و نداشتن پول کافی تلقی گردید. ایجاد دسترسی به مکانهای ورزشی از جمله موارد افزایش خودکارآمدی زنان در برنامه ریزی برای ورزش قلمداد گردید. اکثریت زنان کارگرذکر نمودند که قصد انجام ورزش در ماه های آینده را ندارند.
با طراحی آموزش هایی پیرامون فواید ورزش و تسهیل دسترسی ها می توان گامی بسوی ارتقاء سلامت زنان کارگر در جامعه برداشت.