عوامل موثر بر تمایل متکدیان شهر تهران به ترک تکدی گری

این تحقیق عوامل موثر بر تمایل متکدیان شهر تهران به ترک تکدی گری را بررسی می کند. با مرور ادبیات نظری در حوزه آسیب شناسی اجتماعی فرضیات تحقیق مطرح شده و بر آن مبنا پرسشنامه تحقیقاتی طراحی گردید. با کاربرد روش پیمایش و استفاده از تکنیک پرسشنامه اطلاعات لازم از 350 نفر متکدی و 72 نفر از کمک کنندگان در سال 88-1387 جمع آوری گردید. نتایج نشان دادند که حدود دو سوم متکدیان اظهار کرده اند تمایل به ترک تکدی گری دارند. آنها مهمترین شرط را برای ترک تکدی گری یافتن شغلی با درآمد بیشتر عنوان کرده اند. یافته های مربوط به کمک کنندگان نشان داد که بیش از دو سوم کمک کنندگان از روی ترحم و دلسوزی متکدیان کمک می کنند. اکثریت آنها بیان داشته اند که تنها در شرایط کسب اطمینان از نیازمند نبودن متکدیان حاضر به کمک به آنها نیستند. نتایج یافته های استنباطی نشان داد که متغیرهای مستقلی از قبیل وضعیت تاهل، سابقه اعتیاد متکدیان، منبع درآمدی دیگر، وضع دینداری، میزان تحصیلات، سلامت جسمی و روانی کنترل غیر رسمی، تشویق فکری و مالی اطرافیان، جهت دهی ارزشی، تن پروری، ضعف وجدان اخلاقی، حضور سرپرست در خانواده، سابقه تکدی گری در خانواده، میزان دینداری خانواده، حمایت خانوادگی و احساس فشارساختاری، با «آمادگی برای ترک تکدی گری» رابطه دارند