بررسی تاثیر تابش لیزر Er-YAG بر سازگاری زیستی دیسک های تیتانیومی SLA و مورفولوژی سلول های شبه استئوبلاست انسانی SAOS-2

اتصالات و چسبندگی استئوبلاست ها روی سطوح تیتانیومی جهت رسیدن به شکل گیری نهایی و یکپارچگی استخوان ضروری است. هدف از این مطالعه ارزیابی اتصالات و چسبندگی استئوبلاست ها روی دیسک های تیتانیومی پرتو دیده می باشد.
دیسک های تیتانیومی استریل SLA توسط لیزر YAG - ER با طول موج μm 94/2 و توان های mJ/pulse 100 و mJ/puls 60 و فرکانس Z 10 تحت water Irrigation با فاصله ای در حدود mm 7 از بالای دیسک با زاویه تابش 90 درجه و قطر کانونی mm 2 و با حرکات جارویی مورد تابش قرار گرفتند. متعاقب لیزر تراپی تمام دیسک ها در دمای 120درجه اتوکلاو شدند و در پلیت های 24 خانه قرار گرفتند به میزان 5×105 سلول انسانی شبه استخوانی saos-2 پاساژ 4 بر روی آنها افزوده گردید. سلول های شبه استئوبلاستی رده saos-2 در محیط کشت حاوی DMEM، 5% CO2، 1% پنی سیلین- استرپتومایسین در دمای 37 درجه سانتیگراد به مدت 72 ساعت اینکوبه شدند. جهت بررسی توسط میکروسکوپ الکترونی اسکنینگ (SEM)، نمونه های انتخابی پس از سه روز از محیط کشت خارج شده و عکسبرداری توسط SEM در بزرگنمایی های 1000، 2000 و 5000 صورت پذیرفت.
پس از بررسی تصاویر بدست آمده توسط SEM در سه گروه تجربی و کنترل مشاهده شد که در گروه کنترل بالغ بر 73% تصاویر، سلولهایی با مورفولوژی گسترده (spread) همراه با فیلوپودیاهای فراوان که مورفولوژی یک سلول بالغ استخوانی است را نمایش دادند. این تعداد در ارتباط با گروه های 1 (توان mJ/pulse 100 Er -YAG) و 2 (توان mJ/pulse 60 Er-YAG) به ترتیب 60% و 50% بود که از نظر آماری این تفاوت معنی دار نبود (p<0.393).
با توجه به اینکه توان mJ/pulse 100 احتمالا کارایی بیشتری در بر داشت پلاک میکربی دارد، تابش توان mJ/pulse 100 لیزر Er-YAG جهت درمان peri-implantitis پیشنهاد می شود، هر چند تابش توانmJ/pulse 60 نیز همچون تابش توان mJ/pulse 100 تاثیر سوئی بر سازگاری زیستی سطح ایمپلنت نداشت.