شرم و پیشگیری از تکرار جرم

فرایند تحقق پیشگیری از جرم و بزه کاری از طریق اجرای برنامه های ترمیمی و یا استفاده از تدابیر عدالت کیفری سنتی (مبتنی بر سزادهی یا باز پروری) همواره موضوعی مورد بحث می باشد. پرسش اساسی این است که چگونه می توان چنین فرایندی را ایجاد یا تسهیل نمود تا در نتیجه انتظار داشته باشیم که بزهکار مشمول تدابیر یا برنامه های مذکور مرتکب تکرار جرم نشود. در عدالت کیفری سنتی، استفاده از احساساتی همانند ترس جهت تحقق ارعاب، تقصیر جهت تحقق سزا دهی و یا قصور و ناتوانی جهت ایجاد باز پروری تاکید و توجه شده است لیکن در رویکرد ترمیمی از جمله بر حس شرم و نقش اساسی آن در پیشگیری از تکرار بزه کاری تاکید می شود.
در این مقاله ضمن تبیین ماهیت شرم و تفاوت آن با مفاهیم مشابه، به نقش و تاثیر این مفهوم در سیاست گزاری جنایی و جایگاه آن در عدالت ترمیمی و برنامه های آن پرداخت شده است.