مقدمه ای بر جامعه شناسی زبان «پیر بوردیو»

تحولات عمیقی را در حوزه های «زبان» توجه و تاکید بر ابعاد اجتماعی گوناگون معرفتی از قبیل؛ علوم اجتماعی و یا خود زبانشناسی رقم زده است. پیر بوردیو یکی از شاخصترین نظریه پردازان علوم اجتماعی است که زبان را اجتماعی می پدیده ای ذاتا داند، درنتیجه با انتقاد از زبانشناسی صورتگرا، تمایز میان جامعه شناسی و زبانشناسی را مردود شمرده و بررسی زبان را قلمرو بر حق جامعهشناسی میداند. این مقاله درصدد آن است که به روش توصیفی و تحلیلی به شرح و بررسی جامعه شناسی زبان بوردیو بپردازد .جامعهشناسی زبان بوردیو مبتنی است بر محصول برهمکنش «گفتمان»چارچوب نظریه عام و کلی او، بر این مبنا است «بازار زبانی»و «خصلت زبانی»یکی از ویژگیهای بارز جامعهشناسی زبان بوردیو این است که ابزار نظری لازم جهت تحلیل نظاممند تولیدات نمادین مربوط به بافتهای متمایز اجتماعی را فراهم میکند، و سازوکارهای تولید و مصرف مرتبط با این عرصه های متمایز را ارایه میدهد .در این ارتباط سعی شد ضمن بسط نظریات عمده تشخیص داده شود و مناسبات میان « میدانهای زبانی » بوردیو،پیریزی گردد که در مدلی نظری «بازار زبانی واحد» میدانهای زبانی وبازنمایی شد