تحلیل ضمایر و معرفگی بر مبنای نگرش زبان شناسی شناختگرا

زبان شناسی شناختی رویکرد و نگرشی نوین به زبان است. پژوهش حاضر بر اساس آراء و نظریات موجود در زبان شناسی شناختگرا، مخصوصا دستور شناختگرا، تدوین شده است. این پژوهش سعی دارد تا بر مبنای دیدگاه نظری شناختگرایی به بررسی چگونگی معرفگی و ارجاع دهی ضمایر در زبان فارسی بپردازد. داده ها و مطالب به روش کتابخانه ای جمع آوری شده اند. کتاب های داستان جلال آل احمد منابع مورد استفاده برای جمع آوری داده ها هستند. نتایج بدست آمده از این قرار است که معرفگی و مرجع گزینی ضمایر دو فرایند شناختی متفاوت هستند که دارای اساس تجربه ای واحدی هستند.