ویژگی های زبان شناختی و سبک شناختی در شعر باباطاهر عریان

باباطاهر از شاعرانی است که برخلاف بی نام و نشان بودن از حیث تاریخ تولد و مرگ، از آوازه و شهرتی نسبی برخوردار است. بیشترین شهرت او به سبب پیش تازی در سرودن شعرهایی ساده و به دور از اغماض های شاعرانگی، در قالبی به نام دوبیتی است. این دوبیتی ها در اصل به زبان محلی سروده شده اند، اما به مرور زمان بر اثر دخل و تصرف دیگران و آمیختگی با سرودهای سرایندگان دیگر، چندان قابل شناسایی و تشخیص نیستند. با این حال در همان اندک سروده های باقی مانده نیز ویژگی هایی وجود دارد که شاخصه سروده های باباطاهر محسوب می شوند و می توانند ممیز سبک او از دیگران باشند. در این مقاله سعی شده است که این ویژگی ها، تحت عنوان های: سادگی، عرفان، ویژگی های عشق، عاشق و معشوق، غم در آیینه دوبیتی ها، صور خیال، پند و اندرز و ناسازواری در سروده های باباطاهر، مورد بررسی قرار گیرند.