مطالعه گرادیان سرعت باد وشدت تلاطم بی بعد شده با استفاده از نظریه همانندی مونین-ابخوف در زیر لایه زبری در یک منطقه شهری با توپوگرافی پیچیده، (تهران)

نظریه مونین-ابخوف (1954) از ابتدا تا کنون اساس بسیاری از تحقیقات صورت گرفته در لایه مرزی جو، به ویژه لایه سطحی، بوده است. از آنجا که این نظریه روشی کم هزینه برای برآورد شدت تلاطم و شارها که اساس کار مدل های پخش است به دست می دهد، مورد توجه خردهواشناسان نیز قرار گرفته است. درنتیجه، این نظریه در بسیاری از آزمایش های صورت گرفته بر سطوح متفاوت شامل آبها، مناطق روستایی، شهری و جنگلی، بررسی شده است تا صحت و دقت روابط همانندی که با آن پیشنهاد می شود، سنجیده شود. از این رو در این بررسی سعی شده تا خلاصه ای از تحقیقات صورت گرفته برای محاسبه پارامترهای لایه سطحی که در نظریه مونین-ابخوف از آنها استفاده می شود، به همراه مراحل پیشرفت، تعدیل و تکامل این نظریه از ابتدا تا امروز تهیه شود. در این راستا کاربرد این نظریه در منطقه شهری که دارای توپوگرافی است نیز تحقیق شده، و روابط همانندی با ثابت های تجربی برای پارامترهای بی بعد گرادیان باد و شدت تلاطم بی بعد شده برای هر سه مولفه باد در منطقه شهری تهران و در زیرلایه زبری، محاسبه شده است. برای این منظور از داده های سودار موسسه ژئوفیزیک و یک برج 100 متری در نزدیکی آن استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که این نظریه با رهیافت مقیاس بندی محلی را می توان در منطقه شهری با توپوگرافی پیچیده نیز به کار بست. بزرگ بودن گرادیان بی بعد باد و شدت تلاطم بی بعد شده در منطقه نسبت به تحقیقات صورت گرفته در سایر مناطق، ضرورت استفاده از ضرایب به دست آمده برای بررسی مدل های پخش در منطقه تهران را نشان می دهد.