تفسیر قرآن کریم (6) سوره بقره، آیات 30- 40

این مقاله تفسیر آیات 30 تا 40 سوره بقره می باشد که حاصل آن عبارت است از:آیه 30: حضرت آدم(ع) جانشین خداوند بوده است. ملائکه، فسادگری موجود زمینی را، از فساد ساکنان قبلی زمین یا از تلازم وجود شهوت و غضب با فساد فهمیدند.
آیات31- 33: ملاک خلافت، علم به همه اسما است که به آدم(ع) تعلیم داده شد؛ ولی ملائکه قابلیت یادگیری همه آنها را نداشتند. مقصود از خلیفه نوع انسان و موضوع مورد کتمان، کفر شیطان بود.
آیه 34: برخی از فرشتگان به هدف خضوع در برابر آدم، مامور به سجده بوده اند و شمول این فرمان بر شیطان به لحاظ حضور وی در میان آنان بوده است.
آیات 35-36: بهشت آدم، برزخی و آدم و حوا و شیطان مخاطبان امر به هبوط بوده اند. خوردن آدم(ع) از درخت ممنوعه، ترک اولی محسوب می شود.
آیه 37: در جریان توبه آدم سه توبه روی داد؛ لطف خداوند به آدم با اعطای کلمات؛ بر زبان جاری کردن آنها از سوی آدم؛ پذیرش توبه آدم از سوی خداوند.
آیه 38: محتوای این آیه نخستین پیام تشریعی خداوند به حضرت آدم(ع) است.
ظاهر قرآن بازگشت نسل بشر به مرد و زنی است که از خاک آفریده شده اند.