رابطه عوامل شخصیت با گرایش به خشونت: نقش میانجیگر پایگا ه های هویت

هدف مطالعه حاضر تعیین رابطه بین پنج عامل شخصیت و گرایش به خشونت، به علاوه شناسایی نقش پایگاه های هویت به عنوان متغیری بود که ممکن است در این بین اثر میانجیگر داشته باشد.
روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه شامل دانشجویان مجرد مشغول به تحصیل در دو مقطع کارشناسی و دکترای حرفه ای در دانشگاه های دولتی شهر تهران بود که 458 نفر (267 دختر و 218 پسر) از آنان با روش نمونه گیری طبقه ای و دردسترس انتخاب شدند و نسخه کوتاه سیاهه پنج عامل بزرگ شخصیت مک کرا و کاستا (1987)، پرسشنامه گسترش یافته سنجش هویت من آدامز (1985) و خرده مقیاس گرایش به خشونت مقیاس خطرپذیری جوانان زاده محمدی و احمدآبادی (1389) را تکمیل کردند.
از بین ابعاد شخصیت، روان آزرده خویی رابطه ای مثبت و باز بودن، موافقت پذیری و وجدانی بودن رابطه ای منفی با گرایش به خشونت نشان داد. تحلیل مسیر نشان داد که مسیرهای روان آزرده خویی و وجدانی بودن به گرایش به خشونت با واسطه هویت سردرگم و مسیرهای برون گرایی و باز بودن به گرایش به خشونت با واسطه هویت زودرس معنی دارند.
یافته های مطالعه حاضر رابطه بین شخصیت و گرایش به خشونت را تایید می کند. به علاوه، اثبات نقش تعدیل کنندگی هویت در رابطه با شخصیت و خشونت، می تواند باعث بسط و گسترش مبانی پژوهشی و نظریاتی این حوزه شود.