الگوی ارتباط عدم تناسب فرد- شغل با فرسودگی هیجانی و تمایل به ترک خدمت: شواهدی برای الگوی استرس- نامتعادلی- جبران

هدف این پژوهش تعیین الگوی ارتباط عدم تناسب فرد- شغل با فرسودگی هیجانی و تمایل به ترک خدمت به عنوان شواهدی برای الگوی استرس- نامتعادلی- جبران بود.
روش پژوهش همبستگی (تحلیل ماتریس کو واریانس) و جامعه آماری 800 نفر کارکنان مرد دوشیفت کاری شرکت لاستیک دنا در پائیز 1388 بودند که از بین آن ها 300 نفر به شیوه سهل الوصول انتخاب شدند و به پرسشنامه های تمایل به ترک خدمت تک لیب و همکاران (2005)، عدم تناسب فرد- شغل و فرسودگی هیجانیمولکی و همکاران (2006) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، الگوسازی معادله ساختاری و تحلیل میانجی تحلیل شد.
نتایج نشان داد رابطه عدم تناسب فرد- شغل با فرسودگی هیجانی و تمایل به خدمت مثبت و معنادار است. الگوی ساختاری پژوهش نیز مشتمل بر پیوند مستقیم میان عدم تناسب فرد-شغل با فرسودگی هیجانی و تمایل به ترک خدمت و پیوند مستقیم فرسودگی هیجانی با تمایل به ترک خدمت بود. تحلیل میانجی، در رابطه با عدم تناسب فرد-شغل با تمایل به ترک خدمت از نقش میانجیگر پاره ای فرسودگی هیجانی حمایت نمود.
با توجه به نتایج این پژوهش در مورد تایید نسبی الگوی استرس- نامتعادلی- جبران، لازم است برای پیشگیری از فرسودگی هیجانی و ترک خدمت، تناسب فرد- شغل محور برنامه ریزی ها قرار گیرد.