سنتز غشای زئولیتی ZSM-5 با استفاده از روش های دانه گذاری متفاوت و مقایسه این غشاها در جداسازی ایزومرهای زایلن

در فرایند سنتز غشاء زئولیتی یکی از مهمترین مراحل، بذردار کردن پایه به منظور نشاندن لایه زئولیتی روی آن است که به طور معمول به وسیله سه روش مالشی، غوطه وری و الکتروفورز انجام می پذیرد. در این پژوهش برای بررسی و مقایسه این روش ها، پایه های آلفا آلومینا با دو روش مالشی و غوطه وری در سوسپانسیون دانه نشانی شده و سپس با استفاده از روش هیدروترمال و در دمای 180 درجه سانتی گراد به منظور تهیه غشاء زئولیتی تحت عملیات حرارتی قرار گرفتند و سرانجام تاثیر این سه روش بر روی عملکرد غشا با استفاده از تراوش تبخیری ایزومرهای زایلن بررسی شد. به این دلیل از ایزومرهای زایلن برای ارزیابی عملکردی غشاهای سنتزی استفاده شد که اندازه منافذ غشای زئولیتی ZSM-5 (با قطری در حدودnm 54/0) با قطرهای سنتیکی مولکول های زایلن که برای پارازایلن برابر nm 58/0 و برای متازایلن و اورتوزایلن برابر با nm 68/0 است یکسان و مشابه می باشد. پارازایلن به علت اندازه مولکولی کوچکتر نسبت به دو ایزومر دیگر و در حد اندازه منافذ غشاء می تواند به راحتی در منافذ زئولیت جذب سطحی شده و نفوذ نماید و این خود می تواند مقیاس مناسبی برای ارزیابی سنتز انجام گرفته محسوب شود.
بنا بر نتیجه های به دست آمده، غشائی که از روش غوطه وری برای دانه گذاری پایه آن استفاده شد با داشتن ضریب جداسازی 66/2 بهترین عملکرد را نسبت به دو غشاء دیگر از خود نشان داد.