باستان شناسی پارینه سنگی ایران

گرچه از شروع مطالعات باستان شناسی پارینه سنگی در ایران نزدیک به یک صده می گذرد، کماکان اطلاعات ناچیزی از این گستره فرهنگی در ایران در دست است. دلایل متعددی برای وضع موجود پیشنهاد گردیده که از مهمترین آنها می توان به فقدان علاقه در نزد بدنه باستان شناسی ایران اشاره نمود. پژوهشهای باستان شناسی پارینه سنگی در ایران را می توان به سه فاز اصلی تقسیم نمود: فاز یک که از ابتدای قرن بیستم و با فعالیتهای دمورگان آغاز گشته و تا 1980 میلادی امتددا می یابد. در این مقطع تمامی مطالعات، کاوشها و بررسی ها توسط هیئت های غیر ایرانی انجام شده است. فاز دوم که شاهد یک فترت بیست ساله در باستان شناسی پارینه سنگی ایران بوده و به جز معدود بررسی ها و یک کاوش، پژوهش دیگری انجام نپذیرفته و نهایتا با ورود به قرن بیست و یکم و آغاز دوباره مطالعات پارینه سنگی فاز سوم شروع می گردد که اینبار نقش باستان شناسان ایرانی در کنار متخصصین غیر ایرانی پر رنگ تر شده است.