بررسی اثر ایزوترتینویین بر سطح سرمی آنزیم کراتین فسفوکیناز و علایم عضلانی- اسکلتی در بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس

آکنه ولگاریس یکی از بیماری های شایع پوستی می باشد. یکی از درمان های موجود موثر بر آکنه های شدید، ایزوترتینویین می باشد که علی رغم کارایی بالا دارای عوارض جانبی می باشد. این تحقیق با هدف بررسی اثر ایزوترتینویین بر روی سطح سرمی آنزیم کراتین فسفوکیناز Creatine Phosphokinase (CPK) و علایم عضلانی ناشی از مصرف این دارو در مبتلایان آکنه ولگاریس انجام گرفت.
این مطالعه بر روی 40 بیمار 30-15 سال مبتلا به آکنه ولگاریس متوسط تا شدید مراجعه کننده به کلینیک های پوست و مو در شهر سمنان که کاندیدای دریافت ایزوترتینویین بودند، انجام شد. اندازه گیری سطح سرمی CPK بیماران به همراه شرح حال و معاینات لازم در مورد علایم عضلانی- اسکلتی، قبل از شروع درمان و سپس هر دو ماه تا شش ماه انجام شد. درمان با ایزوترتینویین (ساخت شرکت Roche) با دوز mg/Kg1-5/0 شروع شد و با همان دوز ثابت ادامه پیدا کرد.
33 نفر (5/82%) از بیماران زن بودند. میانگین (± انحراف معیار) سن بیماران 4/3±3/22 سال بوده است. میانگین سطح CPK در بیماران تحت درمان با ایزوترتینویین در پایان ماه های دو، چهار و شش پس از شروع درمان نسبت به قبل از درمان افزایش معنی دار داشت (05/0P<) اما در تمام بیماران، به جز در یک بیمار، در محدوده نرمال (IU/L160-45) بود. علایم عضلانی به صورت میالژی خفیف تنها در 10% بیماران گزارش شد که به تدریج علایم برطرف گردید.
به نظر می رسد افزایش CPK با یا بدون علایم عضلانی، در بیمارانی که از ایزوترتینویین استفاده می کنند یک پدیده خوش خیم می باشد. لذا اندازه گیری سطح سرمی CPK در بیماران با درد عضلانی خفیف توصیه نمی شود.