توسعه کشورهای در حال توسعه، آزمونی برای جهانی شدن

از جمله موضوعاتی که در دهه های اخیر به مساله محوری اقتصاد سیاسی بین الملل تبدیل شده، ارتباط پویش های اقتصاد بین المللی و «جهانی شدن» با منافع کشورهای در حال توسعه بوده است. هرچند پژوهش های ارزشمندی انجام شده، ولی واقعیت اینست که هنوز در تعیین دقیق ارتباط این دو مسئله، اتفاق نظر وجود ندارد. طرفداران هر یک از دو دیدگاه جهانی شدن به عنوان خلق فرصت برای رشد و توسعه کشورهای در حال توسعه و به عنوان یکی از عوامل توسعه نیافتگی کشورهای فوق، با قدرت تمام در پی به کرسی نشاندن دیدگاه های خود می باشند. پژوهش حاضر با کمک گرفتن از چارچوب نظری «وابستگی»، جهانی شدن اقتصاد در سه حوزه تجاری، تصمیم گیری های بین المللی تحت حاکمیت سازمان های مالی و سرمایه گذاری شرکت های چند ملیتی و تاثیر آن بر رشد و توسعه اقتصادی کشورهای در حال توسعه را مورد کنکاش قرار داده که نتایج نشان می دهد که جهانی شدن به جای تقویت وابستگی متقابل، بیشتر وابستگی یک طرفه جهان در حال توسعه را سبب شده و علیرغم تامین فرصت هایی برای توسعه، فقط تعداد انگشت شماری از کشورهای فوق توانسته اند از آن منتفع شوند. طی دهه های گذشته، هر چند میزان پیشرفت و توسعه قابل توجه بوده ولی توزیع نابرابر آن بین جهان توسعه یافته و در حال توسعه، کاملا مشهود است.