از پژوهش تا هواداری سیاسی: وجه تمایز گروه های فکری- گروه های فشار در سیاست آمریکا

سازمان های پژوهشی یا گروه های فکری نقش مهمی در فرآیند سیاست گذاری ایفا کرده و به مثابه کاتالیزور ایده ها، ابتکارات و کنش ها عمل نموده اند. آنها شکاف میان جهان آکادمیک و قلمرو دولت را پر می کنند. گروه هایی که در نخستین دهه قرن بیستم به وجود آمدند متعهد به انتقال تخصص علمی به حوزه موضوعات سیاست گذاری عمومی بودند. پیشبرد دانش با هدف ارتقای تصمیم سازی دولتی نخستین اولویت آنها بود. با این حال،گروه های جدید فکری جهت دار بیشتر به نفوذ در سیاست گذاری تمایل داشتند تا تلاش برای بهبود آن. در واقع، رقابت شدید میان گروه های فکری برای نفوذ در محل عرضه و تولید ایده ها باعث شد برخی پژوهشگران با نهادهای پژوهشی سیاست گذاری به مثابه نوع دیگری از گروه هایی که متمایل به نفوذ در سیاست گذاری عمومی می باشند رفتار نمایند. همچنین گروه های فکری با هدف ایجاد تخصص بیشتر برای تصمیم گیران، منابع گسترده تری را برای انجام پژوهش تخصیص داده اند. این در حالی است که گروه های فکری با آنکه دارای ویژگی های مشترک فراوانی با گروه های ذینفع می باشند، از یکدیگر متمایزند. بر این اساس، مقاله حاضر تلاش دارد به تعدادی از معیارها در تعریف ویژگی های نهادهای پژوهشی سیاست گذاری اشاره نماید.