بررسی شور شدن خاک و دامنه تاثیر آن در اثر تاغکاری در دشت سگزی اصفهان

به منظور بررسی شور شدن خاک در اثر تاغکاری در دشت سگزی اصفهان از فن رج بندی استفاده گردید. مطالعه به شیوه نمونه برداری تصادفی طبقه بندی شده انجام شد و براساس سال کاشت و فیزیونومی ظاهری تاغ، شش منطقه که از نظر وضعیت رشد سیاه تاغ ها متفاوت بودند (تاغکاری های موفق و ناموفق) تفکیک گردید. در هر منطقه تعداد 10 نمونه هم سن گونه سیاه تاغ ammodendron C.A.Mey) (Haloxylon انتخاب و شاخصهای رشد گیاه شامل ارتفاع، سطح تاج پوشش، محیط تاج پوشش، قطر تاج پوشش و قطر یقه اندازه گیری شد. همچنین در هر منطقه سه و در مجموع 18 پروفیل خاک حفر و پنج خصوصیت شیمیایی خاک شامل EC، Na+، Cl-، K+ وSAR در پنج افق30 سانتی متری (150-0 سانتی متری) اندازه گیری شد؛ و داده ها به روش رج بندی آنالیز گردید. نتایج نشان داد که در تاغکاری های موفق به دلیل عدم برخورد ریشه گیاه با سخت لایه، مقدار گسترش عمقی ریشه و جذب آب و املاح، رشد اندامهای هوایی و به تبع آن برگشت لاشبرگ به سطح خاک بیشتر از عامل های مذکور در تاغکاری های ناموفق بوده و با افزایش رشد سیاه تاغ، شور شدن خاک بشدت افزایش یافته است. بدین ترتیب، نقش گونه سیاه تاغ در شور کردن خاک تحت اشکوب خود تایید شد. از طرف دیگر، نتایج نشان داد که دامنه شور شدن خاک به افقهای اول و دوم (30 -0 و60-30 سانتی متری از سطح) محدود شده و افقهای سوم، چهارم و پنجم خاک تحت تاثیر قرار نگرفته اند.