بررسی آزمایشگاهی اثر شعاع انحنا و موقعیت استقرار آبشکن های T شکل در قوس 90 درجه بر میزان آبشستگی اطراف آنها

آبشکن سازه ای هیدرولیکی است که برای حفاظت از سواحل رودخانه به کار می رود. تحلیل جریان و آبشستگی پیرامون آبشکن های مستقر در قوس خارجی رودخانه ها به علت وجود جریانهای ثانویه و حلزونی، پیچیدگی زیادی دارد. در این مقاله به تاثیر موقعیت استقرار آبشکن T شکل در قوس 90 درجه بر میزان آبشستگی و تاثیر شعاع انحنای قوس بر تغییرات توپوگرافی بستر پرداخته شده است. برای این منظور از یک فلوم مستطیلی به عمق 70 سانتیمتر و عرض 60 سانتیمتر و با چند شعاع مرکزی متفاوت (R/B=2،3،4) استفاده شده است. کانال اصلی شامل مسیر مستقیم بالادست به طول 1/7 متر و مسیر مستقیم پایین دست به طول 2/5 متر است که یک قوس 90 درجه این دو مسیر مستقیم را به هم متصل کرده است. دیوار و کف فلوم شیشه ای بوده و توسط قابهای فلزی پایدار شده است. طول کانال از رسوب با قطر متوسط 28/1 میلی متر و به عمق 35/0 متر پوشیده شده است. آزمایشها تحت جریان با دبی ثابت 25 لیتر بر ثانیه انجام شده و نتایج بیانگر آن است که وقتی آبشکن در موقعیت 75 درجه قرار می گیرد، آبشستگی حداکثر است. همچنین هرچه شعاع انحنای قوس بیشتر شود، میزان آبشستگی افزایش می یابد، اما از گسترش چاله آبشستگی در عرض کانال کاسته می شود.