تخمین نسبت جذب سدیم در آب زهکش با استفاده از ترکیب شیمیایی آب آبیاری در شرایط شبه ماندگار

انواع مختلفی از روابط برای پیش بینی نسبت جذب سدیم (SAR) در آب زهکش پیشنهاد شده اند. برای ارزیابی صحت این روابط تجربی از نتایج واقعی حاصل از یک مطالعه لایسیمتری استفاده شده است. برای به دست آوردن روابط و روابط پایه، از نتایج 116 نمونه تجزیه شیمیایی آب از نقاط مختلف کشور که شامل آب رودخانه ها، آبهای زیرزمینی و آبهای زهکش بود استفاده شده است. همچنین از نتایج تجزیه 30 نمونه آب زهکشی که ترکیب دقیق شیمیایی آب آبیاری آنها و نیز حجم آب آبیاری و زهکش آنها در طی یک آزمایش لایسیمتری مشخص شده بود استفاده شد. در آزمایش لایسیمتری، لایسیمترهای استوانه ای با قطر داخلی 40 و ارتفاع 180 سانتیمتر با یک خاک لوم شنی پر شده و به صورت هفتگی با آب طبیعی آبیاری می شدند. در این لایسیمترها یونجه برای مدت 3 سال کشت شد. همبستگی های ساده بین نسبت جذب سدیم در آب آبیاری (SARiw) و مقدار متناظر آن در آب زهکش (SARdw) منجر به همبستگی ضعیفی شد(R2= 0.108). در حالی که اصلاح این نسبت با فرض حصول شرایط ماندگار (که در آن غلظت یونها نسبت مستقیمی با عکس کسر آبشویی داشته باشند) توانست به خوبی نسبت جذب سدیم در آب زهکش را براورد (R2= 0.802). به رغم برخی نوسانات در کسر آبشویی در طی فصل رشد، همبستگی حاصل از این روش با روش های پیچیده تری که اخیرا پیشنهاد شده است قابل مقایسه بود.