مطالعه آزمایشگاهی تاثیر استفاده از روش های فیزیکی و شیمیایی، بر کاهش تبخیر از سطح آب

تبخیر از جمله مسایل مهم در هیدرولوژی و مهندسی منابع آب می باشد که مورد توجه محققان قرار دارد. تبخیر آب از ذخایر سطحی علاوه بر اتلاف آبی که می تواند مورد مصرف کشاورزی و شهری قرار گیرد، موجب افزایش غلظت املاح و کاهش کیفیت آب آبیاری نیز می شود. استفاده از الکل های سنگین و پوشش های شناور می تواند موجب کاهش شدت تبخیر و کاهش غلظت نمک آب، در فصول خشک گردد. در این پژوهش و به عنوان روش های شیمیایی از ستیل و استریل الکل و ترکیبی از این الکل ها که در اتانول حل شده استفاده شد. به این منظور از غلظت های معادل 20 و 40 گرم در لیتر، که هر دو روز یک بار روی سطح تشت های تبخیر کلاس A اسپری شدند استفاده گردید. همچنین در این پژوهش به عنوان روش فیزیکی از پلی استیرن با ضخامت های 5/1 و 5 سانتی متر و با درصد پوشش 40، 60 و 80 و اثر مغناطیس کردن آب استفاده شد. عمق آب داخل تشت ها، طی مدت 38 روز اندازه گیری گردید. سپس تبخیر روزانه محاسبه شده و مقادیر آن با نمونه شاهد (بدون الکل) با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مقایسه شد. براساس آزمون مقایسه میانگین دانکن، هر دو روش به لحاظ تغییرات مقدار تبخیر، با تیمار شاهد اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد دارند. نتایج نشان می دهد با استفاده از روش های فیزیکی، 55-30 درصد و با استفاده از روش های شیمیایی 55-40 درصد از میزان تبخیر را می توان کاهش داد.