ضمیر انتزاعی PRO در فارسی: سازه ای ممکن

ضمیر انتزاعی PRO فاعل بندهای بی زمان است که نمود آوایی ندارد ولی از نظر نحوی فعال است. وجود PRO در فارسی محل تامل است. علت این موضوع احتمالا یافتن بند بی زمان و مهم تر، یافتن جایگاه بدون حاکمیت در فارسی بوده است. به هر حال بند بی زمان در فارسی وجود داشته ولی دستور سنتی و برخی دیدگاه های جدید آن را مقوله ای از جنس اسم محسوب کرده است. رهیافتهای جدید به دستور نیز، قادر به توجیه جایگاه بدون حاکمیت که برای وجود PRO لازم است نیستند. این مقاله به معرفی PRO در فارسی می پردازد و مقولاتی که در دیدگاه های دیگر اسم محسوب شده اند، بند بی زمان معرفی می کند و شواهد زبان شناختی (معنایی، نحوی، ساختواژی) لازم مبنی بربندبی زمان بودن آنها را ارائه می دهد و به تبع آن امکان وجود جایگاه به دور از حاکمیت و PRO در فارسی بررسی می شود. بندهای مصدری فارسی CP هستند نه IP و به تبع این ویژگی، امکان ظهور PRO در جایگاه به دور از حاکمیت، امکان پذیر می شود.