نقش التهاب در تنگی مجدد استنت بیش از 1 سال بعد از تعبیه استنت دارویی

تنگی مجدد استنت (In-Stent Restenosis) بعد از مداخلات عروقی محدودیت اصلی موفقیت دراز مدت آن است. با وجود پیشرفت های که در طول سال های اخیر به منظور کاهش تنگی مجدد انجام گرفته است، این مشکل همچنان به-عنوان یک چالش بالینی باقی مانده است. هدف از این مطالعه بررسی نقش التهاب در ایجاد تنگی مجدد استنت پس از تعبیه استنت دارویی موفق می باشد.

این مطالعه شامل 78 بیمار 35 سال و بالاتر است که بیش از 1 سال پس از تعبیه استنت دارویی به دلیل علائم ایسکمی تحت آنژیوگرافی کرونر قرار گرفته اند. بیماران بر اساس نتایج آنژیوگرافی به دو دسته تقسیم شدند: گروه مبتلا به تنگی مجدد استنت (مورد) و گروه با استنت باز (کنترل). در همه بیماران سطح لیپیدهای خون و پروتئین واکنش گرC با حساسیت بالا(hsCRP) هم زمان اندازه گیری شد.

افراد گروه مورد و شاهد از نظر سن، جنس، فشارخون بالا، سیگار کشیدن و پروفایل چربی به جز کلسترول با چگالی بالا (-C HDL) مشابه بودند. 40 HDL<میلی گرم بر لیتر در گروه مبتلا به تنگی استنت شایع تر بود (7/66 درصد در مقابل8/30 درصد، 002/0=P). سطح hsCRPدر گروه مورد 06/2±98/2 میلی گرم بر لیتر و در گروه کنترل 8/1±5/2 میلی گرم برلیتر بود. تفاوت معنی‎داری بین میانگین غلظت hsCRP بین دو گروه نبود (14/0=P) با این حال سطح میانگینhsCRP در مردان گروه مورد به طور قابل توجهی بالاتر از گروه کنترل بود. (35/3 میلی گرم بر لیتر در مقابل 21/2 میلی گرم بر لیتر، 05/0