تجارب زندگی سالمندان مقیم در آسایشگاه: یک مطالعه کیفی

با افزایش جمعیت سالمندان، تعداد آسایشگاه های سالمندان و سپردن آن ها به این مراکز افزایش یافته است. با وجود این، تجارب سالمندان مقیم این آسایشگاه ها کم تر مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تجارب سالمندان مقیم آسایشگاه سالمندان گلابچی کاشان انجام شد.
مطالعه به صورت کیفی و به روش پدیدارشناسی انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از نمونه گیری هدفمند، مصاحبه های باز ژرفکاو و جمع آوری دست نوشته ها تا رسیدن به اشباع داده ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به روش شش مرحله ای ون منن انجام شد.
پانزده سالمند با دامنه سنی 73-65 سال و متوسط مدت اقامت 5/2 سال در تحقیق مشارکت کردند. پنج مضمون «طردشدگی و انزوا»، «احساس شکست و خواری»، «سازگاری»، «رضایت» و «یکنواختی و انتظار» از داده ها استخراج شد. بیشتر شرکت کنندگان احساس می کردند که از خانواده طرد و از جامعه کنار گذارده شده اند. زندگی آن ها یکنواخت بود و این امر، شور زندگانی آن ها را کاهش داده بود و در انتظار پایان زندگی به سر می بردند.
بیشتر سالمندان، تجارب مثبتی از زندگی در آسایشگاه نداشتند. بی توجهی خانواده و شرایط آسایشگاه، در مجموع احساس «انزوا و طردشدگی» و «احساس شکست و خواری» را در آن ها ایجاد نموده بود. باید با ارتقای فرهنگ ارتباط با سالمندان و بهبود شرایط مراکز نگه داری و همچنین با تربیت نیروهای متخصص نگه داری از سالمندان، احساس شادابی و نشاط زندگی را در این مراکز توسعه داد.