پیش بینی و چگونگی در اختیارگرفتن نشست خاکریز ساخته شده روی پی سست با مسلح سازی به کمک ژئوتکستایل (مطالعه موردی بزرگراه شهید کلانتری در کیلومتر 800+7)

ساختن خاکریز روی خاک های آلی و سست به دلیل فشردگی پذیری زیاد و مقاومت برشی کم با دشواری هایی مانند نشست زیاد، تغییر شکل های بلند مدت و ناپایداری خاکریز روبرو است. امروزه کاربرد مواد پلیمری ژئوسینتتیک به عنوان یکی از روش های کاربردی اصلاح خاک پذیرفته شده و مورد استفاده گسترده ای قرار می گیرد. در این مقاله با کمک نرم افزار PLAXIS و الگوی رفتاری خاک نرم خزشی، رفتار خاکریز روی بستری از خاک های آلی و سست در بخشی از بزرگراه شهید کلانتری تحلیل شد. نشست هایی که در طول 9 سال پس از ساختن بزرگراه روی دادند، به خوبی با نتیجه های تحلیل عددی هماهنگی داشت. در پی یافتن چاره ای برای کاهش نشست، اثرگذاری وجود یک لایه ژئوتکستایل در بستر مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه های تحلیل های نشست نشان داد که کاربرد لایه ژئوتکستایل به عنوان مسلح کننده، سبب بهبود کارکرد خاکریز در این بخش از جاده می شود.