تکامل گرمابی ها بر اساس بررسی های کانی شناسی و میانبارهای شاری در کانسنگ های آهن قطروئیه، استان فارس

رخدادهای آهن قطروئیه در لبه ی شرقی زون دگرگون سنندج-سیرجان در جنوب غرب ایران (در 50 کیلومتری شمال شرق نیریز) و در مجموعه سنگ های کربناتی دگرگون شده پروتروزوئیک بالایی-پالئوزوئیک پایینی قرار گرفته اند. کانسنگ های آهن به شکل مگنتیت های لایه ای، توده ای، افشان و به مقدار کمتر هماتیت های رگه ای و رگچه ای دیده می شوند. بررسی های کانی شناسی روی سنگ میزبان و کانسنگ های آهن نشانگر، کانه زایی مگنتیت همزمان با دگرسانی گسترده ی سدیمی-کلسیمی است. این مرحله با بافت های گسترده ی جانشینی، همبری تدریجی بین کانسنگ مگنتیت و سنگ میزبان و دنباله ی پاراژنزی مگنتیت + اکتینولیت + تیتانیت + دراوایت + پاراگونیت + سیدریت ± ترمولیت ± پیریت ± کلکوپیریت همراه است. داده های حاصل از بررسی های میانبارهای شاری درون کوارتزهای همراه با مگنتیت نشان می دهند که کانسنگ آهن قطروئیه از نوع نهشته های آهن گرمابی میان دمایی هستند و تشکیل شاره های دگرگون-گرمابی با بیشترین فراوانی بین 285 تا 345 درجه ی سانتیگراد و شوری 5/3 تا 15درصد وزنی معادل NaCl در فشارهای کمتر از 280 بار در گستره ی شرایط فشار و دمای رخساره ی شیست سبز تا آمفیبولیت صورت گرفته است. نتیجه ی رژیم های ساختاری شکنا تا شکل پذیر در منطقه موجب تحرک دوباره ی شاره های دگرگون در طول زون های عمیق برشی، مرزهای سنگ شناختی و شکستگی های سطحی شده است که پیامد آن ته نشینی کانسنگ های آهن اند. تغییرات فیزیکی- شیمیایی شاره های دگرگون و برهمکنش آنها با کربنات ها می تواند ساز و کار موثر در ته نشینی کانسنگ های آهن ناشی از سرد شدگی شاره ها و افزایش چگالی، حباب زایی، pH و pCO2، و کاهش فعالیت لیگاندها و افت ثابت دی الکتریک H2O در منطقه ی قطروئیه باشد.