اثر مایع رویی کشت فیبروبلاست ها در تمایز سلول های قابل برنامه ریزی با منشای مونوسیت به سلول های تولیدکننده انسولین

ویژگی های سلول های بنیادی در نوسازی و امکان تمایز به انواع سلول ها توجه دانشمندان را برای استفاده از این سلول ها در تولید سلول های ترشح کننده انسولین به خود جلب کرده است. در این مطالعه توانایی تمایز سلول های پیش ساز با منشای مونوسیت (PCMOs) به سلول های انسولین ساز تحت اثر فاکتورهای رشد و مایع رویی کشت فیبروبلاست ها مورد بررسی قرار گرفته است.
مونوسیت های خون محیطی رت، در محیط RPMI با 15% FBS، IL-3، MCSF و b-Mercaptoetanol به مدت شش روز کشت داده شدند، سپس سلول ها به مدت 15 روز در محیط تمایزی حاوی HGF، EGF، نیکوتین آمید، 15% مایع رویی کشت فیبروبلاست ها و گلوکز قرار گرفتند. تغییرات مورفولوژی سلول ها به وسیله میکروسکوپ معکوس بررسی و در مراحل مختلف غلظت انسولین، توسط کیت رادیوایمیونواسی سنجیده شد. هم چنین تولید انسولین با رنگ آمیزی اختصاصی DTZ مورد بررسی قرار گرفت. در تجزیه و تحلیل داده ها از روش One-Way ANOVA استفاده شده و 05/0P< معنی دار در نظر گرفته شد.
مونوسیت ها در پاسخ به IL-3 و MCSF تمایززدایی شده و به سلول های PCMOs تبدیل شدند که این سلول ها توانایی تمایز به سلول های انسولین ساز را در محیط کشت تمایزی داشتند. مورفولوژی سلول های تمایز یافته مانند سلول های بتا بوده و میزان انسولین در مایع رویی سلول های حاصل از تمایز بسیار بیش تر از PCMOs بود (0/05>P).
EGF، HGF، نیکوتین آمید و مایع رویی کشت فیبروبلاست های رت عوامل تمایز PCMOs به سلول های تولیدکننده انسولین هستند. با توجه به نتایج این تحقیق، سلول های حاصل از تمایززدایی مونوسیت های خون محیطی رت (PCMOs) می توانند به سلول های انسولین ساز در حضور مایع رویی کشت فیبروبلاست ها تمایز یابند.