تاثیر خستگی عضله چهارسر ران بر تعادل پویا هنگام راه رفتن

کنترل پوسچر، عبارت است از حفظ اندام ها و قسمت های مختلف بدن در راستای بیومکانیکی مناسب که به دو شکل ایستا و پویا وجود دارد. پوسچر پویا حالتی است که بدن و قسمت های مختلف آن هنگام راه رفتن و دویدن در حال حرکت اند. خستگی، یکی از عواملی است که کنترل پوسچر را تحت تاثیر قرار می دهد. خستگی عضلانی می تواند اطلاعات رسیده از منابع حسی به مغز را مختلف کند و تعادل را از بین ببرد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر خستگی عضله چهارسر ران بر کنترل تعادل پویا هنگام راه رفتن بود. به این منظور 30 والیبالیست (15 مرد و 15 زن) (سن 12/4 ±46/22 سال، قد 9/5 ± 5/198 سانتی متر، وزن 74/9 ± 2/60 کیلوگرم) به عنوان نمونه در این تحقیق شرکت کردند. به منظور ایجاد خستگی ایزومتریک عضله چهارسر ران از دستگاه دینامومتر دیجیتالی و برای ارزیابی تعادل و تعیین تغییرات جابه جایی و سرعت مرکز فشار به عنوان شاخص های تعادل قبل و بعد از ایجاد خستگی از دستگاه صفحه نیرو استفاده شد. داده ها از طریق آنوا تجزیه و تحلیل شد (05/0>P). نتایج نشان داد با اینکه جابه جایی مرکز فشار بر روی محورهای فرونتال و ساجیتال پس از اعمال خستگی نسبت به قبل از آن بیشتر شد، اما این اختلافات از لحاظ آماری معنی دار نبود (05/0<P). پس از اعمال خستگی، سرعت جابه جایی مرکز فشار در محور فرونتال کمتر و در محور ساجیتال بیشتر شد، اما این اختلافات از لحاظ آماری معنی دار نبود (05/0>P). از یافته-های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که بین خستگی عضله چهارسر ران و تغییرات جابه جایی و سرعت مرکز فشار در محورهای فرونتال و ساجیتال ارتباط زیادی وجود ندارد، بنابراین خستگی عضله چهارسر ران تاثیری بر تعادل پویا هنگام راه رفتن نداشت.