اثر مدیریت بقایای گیاهی و کود نیتروژن بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد دو رقم جو در شرایط دیم

به منظور بررسی تاثیر مخلوط کردن مقادیرمختلف پسمانهای گیاهی جو و کود نیتروژن بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد دو رقم جو در شرایط دیم، آزمایشی دو ساله (88 -1387و 87-1386) بصورت کرتهای نواری خرد شده با چهار تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز انجام شد. کرت‎های عمودی شامل دو رقم جو (افضل و ریحان) و کرت‎های افقی شامل سه میزان بقایا (صفر، 750 و 1500 کیلوگرم در هکتار) و کرت‎های فرعی سه میزان نیتروژن (صفر، 40 و 80 کیلوگرم در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که در مواردی که بقایا به میزان1500 کیلوگرم در هکتار به خاک افزوده می‎شود، بایستی میزان نیتروژن مصرفی نیز متناسب با افزایش بقایا، اضافه شود. با افزایش میزان نیتروژن در هر دو رقم، تعداد سنبله بارور، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه متناسب با افزایش بقایا افزایش یافت. در مواردی که بقایا به میزان 1500 کیلوگرم در هکتار به کار برده شد و میزان نیتروژن مصرفی متناسب با آن نبود، در هر دو رقم کاهش معنی داری در اجزای عملکرد مشاهده شد. در این آزمایش، بالاترین میزان عملکرد دانه در رقم افضل (1459کیلو گرم در هکتار) و در رقم ریحان (1057کیلو گرم در هکتار) در تیمار 1500کیلو گرم بقایا و 80 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. نتایج آزمایش نشان داد که عملکرد دانه همبستگی مثبتی با تعداد سنبله بارور، تعداد دانه در سنبله، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت داشت.