تاثیر سلنیوم و بی کربنات سدیم بر صفات بیوشیمیایی خون، عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی

پاسخ جوجه های گوشتی نگهداری شده در شرایط تنش گرمایی به مکمل های سلنیوم و بی کربنات سدیم در یک آزمایش با استفاده از 216 قطعه جوجه ی نر سویه تجاری راس بررسی شد. جوجه ها تا 28 روزگی در شرایط یکسان نگهداری و تغذیه شدند و سپس بطور تصادفی به قفس های سه طبقه استاندارد منتقل و تا 42 روزگی در شرایط تنش گرمایی (دمای 35 درجه سانتی گراد، به مدت 7 ساعت در روز) نگهداشته شدند. آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با روش فاکتوریل 3×2 (دو سطح صفر و 3/0 میلی گرم سلنومتیونین و سه سطح صفر، 3 و 6 گرم بی کربنات سدیم) اجرا شد. جیره ها در فاصله زمانی 28 تا 42 روزگی به جوجه ها تغذیه شدند. نتایج نشان داد که غلظت آنزیم های آنتی اکسیدانی خون شامل گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز بطور معنی داری (05/0>P) تحت تاثیر مصرف سلنومتیونین قرار گرفت. مکمل سازی جیره ها با سلنیوم یا بی کربنات سدیم، غلظت تری گلیسرید خون را کاهش و پروتئین کل خون را افزایش داد (05/0>P). نتایج نشان داد که افزودن بی کربنات به جیره ها، ضریب تبدیل خوراک را بطور معنی داری (05/0>P) کاهش داد، اما سلنومتیونین اثری بر ضریب تبدیل نداشت. بازده لاشه و وزن نسبی سینه و ران ها تحت تاثیر افزدون بی کربنات سدیم به جیره ها بطور معنی داری (05/0>P) افزایش یافت. سلنومتیونین به طور معنی داری (05/0>P) درصد چربی شکمی و وزن نسبی کبد را کاهش داد. براساس نتایج به دست آمده می توان گفت که افزودن سلنومتیونین و بی کربنات سدیم به جیره جوجه های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی، اثرات سودمندی بر صفات بیوشیمایی خون و عملکرد آنها دارد.