بررسی آثار رفاهی و زیست محیطی مالیات سبز و کاهش یارانه سوخت در ایران با استفاده از مدل تعادل عمومی قابل محاسبه

یکی از مهمترین چالش های فراروی دولتها در قرن بیست و یکم، بحرانهای زیست محیطی است. به همین دلیل دولتها می-کوشند تا با اتخاد سیاستها و برنامه های مختلف، بر مشکلات زیست محیطی از جمله آلودگی هوا فائق آیند. افزایش مصرف بی رویه سوختهای فسیلی نه تنها تحدیدی برای مصرف آینده آنهاست، بلکه آثار منفی زیست محیطی آنها نیز به عنوان مقوله مهم مورد توجه دولتمردان است. بر همین اساس در این مطالعه با استفاده از جدول داده – ستانده 1380 و مدل تعادل عمومی قابل محاسبه، آثار رفاهی و زیست محیطی دو سیاست وضع مالیات سبز و کاهش یارانه سوخت بررسی شده است. به این منظور با استفاده از تکنیک MCP و نرم افزار GAMS، تغییرات رفاه با و بدون لحاظ آثار زیست محیطی، تغییر در تقاضای انرژی و تغییرات سهم آلاینده CO2، NOXوCH در قالب پنج سناریوی مالیاتی ارزیابی شده اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با وضع مالیات بر سوخت، تقاضای واسطه ای و مصرفی سوختهای فسیلی کاهش می یابد. در همه سناریو ها با لحاظ اثر مثبت کاهش آلودگی، تغییرات رفاه مثبت است و میزان آن با افزایش نرخ مالیات افزایش می یابد. در هر دو سیاست، بالاترین نرخ رشد رفاه با درنظرگرفتن آثار زیست محیطی، نرخ مالیات 10% (سناریوی سوم) می باشد.