مقایسه ی میزان بازشدگی لبه (مارژین) در سه گونه ی خط پایانی تراش

در این پژوهش، میزان فاصله‎ی لبه در روکش‎های ساخته شده با فلزات بیس، بر روی سه خط پایانی تراش شولدر، شولدر 135 درجه و چیزل بررسی شده است. برای هر خط پایانی تراش، شمار 11 عدد دای برنزی، به وسیله‎ی تراشکاری آماده شد. پس از موم گذاری اینوستینگ و ریختن، ساختارهای فلزی پرسلن گذاری شدند. پس از براق نمودن (Glaze) نمونه ها با یک فشار ثابت بر روی دای فلزی چسبانده شد. نمونه ها پس از گذاردن، درآکریل، برش داده شده و در زیر یک میکروسکوپ نوری، میزان فاصله‎ی لبه، بر پایه‎ی میکرومتر در مقاطع برش، اندازه گیری شد. نتیجه‎ی آزمون‎های آماری ANOVA و LSD، بیانگر تفاوت معنی دار گروه شولدر با دو گروه دیگر بود (001/0P.V.<). بهترین نتیجه، در نمونه های چیزل و شولدر 135 درجه به دست آمده، اما با در نظر گرفتن برتری های شولدر 135 درجه، به عنوان تراش پایه های روکش فلز- پرسلن و همخوانی عالی این طرح در پژوهش، مناسب ترین طرح برای روکش‎های فلز- پرسلن ساخته شده با فلزات بیس به شمار می‎آیند.